Γέλια ακουστηκαν μεταξυ των τεσσάρων πιλότων των F-16 που βάδιζαν στην σειρά καθώς πήγαιναν να επιβιβαστούν στα μαχητικα τους αεροσκάφη... ενας απ` αυτούς ειπε γελώντας :"πάμε να τους ισοπεδώσουμε"... κι όλοι μαζί συμφωνησαν κουνώντας καταφατικά τα κεφάλια τους... "ούτε δενδρο δεν θα αφήσουμε όρθιο" είπε ο δεύτερος.. γέλασαν και πάλι όλοι μαζί... και επιβιβάστηκαν στα αεροσκάφη τους πάνω στο αεροπλανοφόρο κι εβαλαν μπρος τις μηχανές...
'Εφτασαν πάνω από τον στόχο κι άρχισαν να σπέρνουν τις βόμβες τους... Ο πρώτος εριξε τις βόμβες που έπεσαν σε ακατοίκητη περιοχή, ο δευτερος μεσα σε ποτάμι, του τρίτου έπεσαν πανω σε κάτι σχολεία μα τα παιδιά είχα πια σχολάσει και του τέταρτου μαχητικού επεσαν σε κατοικημενη περιοχή....
Ο Μωχάμετ μόλις ειχε επιστρέψει απο το χυτήριο που εργαζόταν στο σπίτι του, τα πέντε του παιδιά, τρεις κόρες και δύο γιοί, όλοι μαθητές δημοτικού σχολείου και η γυναίκα του τον περίμεναν για να φάνε... επλυνε τα χερια του και φωναξε στα παιδιά να κάνουν ησυχία..κάθησαν στο τραπέζι κι έκαναν την προσευχή τους στον καλό Θεό τους που τους παρείχε και σήμερα τον επιούσιο.. ξαφνικά την σιωπη της προσευχής διέκοψε ο εκκωφαντικός θορυβος μιας εκρηξης..μετα από λίγα δευτερόλεπτα μια νεκρικη σιγη ακολουθησε τις εκρήξεις.. ο Μωχάμετ ζαλισμένος έκανε μία κίνηση να διώξει από το στήθος του αυτό που είχε πέσει πάνω του..πάγωσε οταν το άγγιξε..ηταν το πόδι της γυναίκας του, ζεστό ακόμη...πετάχτηκε επάνω φωνάζοντας ένα ένα τα παιδιά του.. η σκόνη άρχισε να κατακάθεται και ο φίλος μας ειδε αυτο που απευχομαι να το δει άλλος πατέρας στη ζωή του... διαμελισμένα τα σωματάκια των παιδιών του, όλα νεκρά...χωρίς χερια, χωρίς πόδια, χωρίς κεφάλια, χωρίς σώματα..κι η γυναίκα του το ιδιο, διαμελισμένη... έπαιρνε στην αγκαλιά του κομματια απο τα παιδια του και τα φιλούσε, τ` αφηνε κι 'επαιρνε κι άλλα και τα εσφιγγε πάνω στο στήθος του... κι έκλαιγε μ` αναφιλητά... Σήκωσε τα μάτια προς τον ουρανό και για πρώτη φορα στη ζωή του αναφώνησε, για πρώτη φορά...δεν το είχε ξαναπεί στη ζωή του "καταραμένοι άπιστοι, θα μου το πληρώσετε"...
Τα τέσσερα μαχητικά επέστρεψαν στο αεροπλανοφόρο τους και οι πιλότοι χαρούμενοι για την επιτυχία της αποστολής τους είπαν να πάνε για μπύρα...
Κωνσταντίνος Εύγενης
'Εφτασαν πάνω από τον στόχο κι άρχισαν να σπέρνουν τις βόμβες τους... Ο πρώτος εριξε τις βόμβες που έπεσαν σε ακατοίκητη περιοχή, ο δευτερος μεσα σε ποτάμι, του τρίτου έπεσαν πανω σε κάτι σχολεία μα τα παιδιά είχα πια σχολάσει και του τέταρτου μαχητικού επεσαν σε κατοικημενη περιοχή....
Ο Μωχάμετ μόλις ειχε επιστρέψει απο το χυτήριο που εργαζόταν στο σπίτι του, τα πέντε του παιδιά, τρεις κόρες και δύο γιοί, όλοι μαθητές δημοτικού σχολείου και η γυναίκα του τον περίμεναν για να φάνε... επλυνε τα χερια του και φωναξε στα παιδιά να κάνουν ησυχία..κάθησαν στο τραπέζι κι έκαναν την προσευχή τους στον καλό Θεό τους που τους παρείχε και σήμερα τον επιούσιο.. ξαφνικά την σιωπη της προσευχής διέκοψε ο εκκωφαντικός θορυβος μιας εκρηξης..μετα από λίγα δευτερόλεπτα μια νεκρικη σιγη ακολουθησε τις εκρήξεις.. ο Μωχάμετ ζαλισμένος έκανε μία κίνηση να διώξει από το στήθος του αυτό που είχε πέσει πάνω του..πάγωσε οταν το άγγιξε..ηταν το πόδι της γυναίκας του, ζεστό ακόμη...πετάχτηκε επάνω φωνάζοντας ένα ένα τα παιδιά του.. η σκόνη άρχισε να κατακάθεται και ο φίλος μας ειδε αυτο που απευχομαι να το δει άλλος πατέρας στη ζωή του... διαμελισμένα τα σωματάκια των παιδιών του, όλα νεκρά...χωρίς χερια, χωρίς πόδια, χωρίς κεφάλια, χωρίς σώματα..κι η γυναίκα του το ιδιο, διαμελισμένη... έπαιρνε στην αγκαλιά του κομματια απο τα παιδια του και τα φιλούσε, τ` αφηνε κι 'επαιρνε κι άλλα και τα εσφιγγε πάνω στο στήθος του... κι έκλαιγε μ` αναφιλητά... Σήκωσε τα μάτια προς τον ουρανό και για πρώτη φορα στη ζωή του αναφώνησε, για πρώτη φορά...δεν το είχε ξαναπεί στη ζωή του "καταραμένοι άπιστοι, θα μου το πληρώσετε"...
Τα τέσσερα μαχητικά επέστρεψαν στο αεροπλανοφόρο τους και οι πιλότοι χαρούμενοι για την επιτυχία της αποστολής τους είπαν να πάνε για μπύρα...
Κωνσταντίνος Εύγενης
