Το αληθινό ψέμα

           Αχ καϋμένε μου, το πίστεψες κι εσύ πως στο τέλος το καλό βγαίνει πάντα νικητής...
Όχι δεν είναι όπως μας τα μάθανε, όπως μας τα διδάξανε. Η αλήθεια είναι μία.. το κακό πάντα θριαμβεύει..και στο τέλος δεν νικάει το καλό, όχι.... το κακό είναι που αποσύρεται, από μόνο του, αλλά  αποσύρεται νικητής, παίρνοντας μαζί του και τα λάφυρα....
     Και σε ρωτώ: αν δεν ειναι ο νικητής γιατί τα παίρνει;

                                                                                             Κωνσταντινος Εύγενης

Ο χορός της Ευρυνόμης

Μακάρι να`ναι τ`όνειρο                               
που απ`το σκοτάδι βγαίνει
μ`έναν χορό κυκλωτικό
που όμοιο δεν έχει

Μ`έναν χορό που ζήλεψε
κι αυτός ακόμη ο Έρως
στόχευσε κι εξαπέλυσε
βέλη απ`τη φαρέτρα                                          

Δύο μας διαπέρασαν
τρυπώντας μας το στέρνο
σε  μια ένωση βαθειά
ως την Αθανασία
                         

Τούτη η διπλή η σαϊτιά
πρέπει να αντριέψει
και ν`αναθρέψει με στοργή
και ζέση μιαν αγάπη

ευχήθηκεν ο Έρωτας
κι απόθεσε τα βέλη
στη ρίζα της γριάς ιτιάς
για να τα ευλογήσει


                            Κωνσταντινος Εύγενης

                                                                     

Ερώτημα

                                                              Πυρετική λάμψη
                                                     πέταγμα και πτώση στη άβυσσο
                                                           ουρανός και κόλαση
                                         

                                                           πορφυρό και μαύρο
                                                            Είναι ο θάνατος ;
                                                              Είναι η ζωή ;

                                                                                           κωνσταντινος Εύγενης

Συνομιλία με τους ανέμους

         
                  

                   *Τα όνειρα, θρέφουν την μοναξιά για να γεννά ελπίδες!!!!

                   *Είναι κι αυτή η πουτάνα η θλίψη που έρχεται και κάθε βράδυ με κάνει να νοσταλγώ μια ζωή που δεν έζησα..

                    *Μη με ρωτάς τι είναι σωστό..μη με ρωτάς τι είναι λάθος...
Εγώ μόνο το ένστικτο μου εμπιστεύομαι...Κάμε κι εσύ το ίδιο...

                    *Σκέψου, όχι σκέψου, να μου λες σ`αγαπώ κι εγώ να σε πιστεύω..

                    *Τα βράδια αργώ να κοιμηθώ.....ονειρεύομαι...

                    *Με ηρεμία χαρά μου,ήσυχα, οι ψυχές είναι εύθραυστες, μη μπαίνεις τρέχοντας...

                    *Και δεν φαντάζεσαι, πόσο όμορφοι γίνονται οι άνθρωποι, όταν μιλούν γι αυτά που αγαπούν..

                     *Εκεί στο ξωκλήση πίσω απ`το ιερό, που από ψηλά αγναντεύαμε τη θάλασσα κάτω απ`τη σκιά του πεύκου, εκεί μου`δωσες το φιλί και μοσχοβόλησε δυόσμο και πεύκο το Αιγαίο..

                                                                                            Κωνσταντινος Εύγενης

Οι 4 εποχές του έρωτα

  

                                   σε σκέφτομαι.............άνοιξη
                                   σ`αγαπώ................καλοκαίρι
                                   μου λείπεις............φθινόπωρο
                                   με ξέχασες...............χειμώνας

Οργασμός

          

                                           κι όταν θα μπαίνω μέσα σου
                                           με καβαλάρη ορμή

                                           στων σωθικών τη σύσπαση

                                           να νοιώθω την ψυχή σου

                                           να νοιώσω πάνω μου καυτά 

                                           τα ζωτικά υγρά σου

                                           που στην κορύφωση γλυστρούν

                                           προς τη ελευθερία...  

                                                                           Κωνσταντινος Ευγενης

                      

Σαρκαστικό γέλιο

  Κι αν νομίζεις ότι ελευθερία είναι, να το βάζεις στα πόδια, όταν ζορίζουν τα πράγματα,είσαι γελασμένη... Γι αυτό, κάθε φορά που ακούω για Ιούδα, σε φαντάζομαι στην καρυδιά, κρεμασμένη δίπλα του.. Χαχαχαχαχαχαχαχαχχχχχχχχαχχχχαχχχχαχ......

                                                                                Κωνσταντινος Ευγενης

Δραπετεύω

                           Σβήσε τελείως τα φώτα της λογικής κι άσε το αμυδρό φως της καρδιάς    
                        
                            να σε οδηγήσει μέσα από τα μονοπάτια της ψυχής στον υπέροχο κόσμο

                             των αισθήσεων..!

                                                        και γιατί όχι των παραισθήσεων...

                                                                                   Κωνσταντινος Ευγενης

Το πορτραίτο της αγαπημένης

                                                           Σκιές του χτες αφήνοντας

                                                           πίσω να ξεθωριάζουν

                                                           τα χνάρια π`άφησες στη γη 

                                                           στο πέρασμα της νιότης

                                                           λες και η σκέψη γέννησε

                                                           παράσταση απ`το μέλλον

                                                           κομμάτια από το αύριο 

                                                           τα χνάρια σου μη σβήσουν 

                                                           με χέρι πια τρεμάμενο
                                                           κοίταξες την παλέτα

                                                           γεμάτη απ`τα χρώματα 

                                                           της ζήσης που διαβαίνεις

                                                           της γης το χρώμα το ζεστό

                                                           τ`άλικο της αγάπης

                                                           το μοβ το φως του δειλινού

                                                           της ψυχής το γκρίζο

                                                           που άλλοτε ξέχωρα κρατάς

                                                           κι άλλοτε το μοιράζεις,

                                                           μ`αυτά βάφεις τα όνειρα

                                                           μ`αυτά βαριανασαίνεις..
                                                           παρε τες

                                                          και ζωγράφισε

                                                          τις όμορφες  γυναίκες

                                                          μα στην καρδιά σου εφύλαξε
                                                          χωρίς να μπογιατίσεις
                                                          την κόρη που σε τύφλωσε
                                                          στο φως τ`αποσπερίτη 

                                                          εζέστανε το μέσα σου
                                                          ψυχή μου,έλα αφήσου

                                                          στις πόρνες σκέψεις της στιγμής
                                                          σε σκέψεις χαραγμένες
                                                          μέσα στα μύχια της ψυχής
                                                          και στης καρδιάς το χτύπο
                                                          χρώμα πάρε και στρίμωξε
                                                          για λόγια που δεν είπες,
                                                          στις χαραμαδες του μυαλού
                                                          και στις ρωγμες του χρόνου,
                                                          στην κόρη που περίμενε
                                                          το σ`αγαπώ ν`ακούσει.
                                                          

                                                                                           Κωνσταντινος Ευγενης

Η ελευθερία της φυλακής

                                             Πολλές φορές φυλακίζεις λόγια εντός σου

                                                     για να βρει χώρο η ελευθερία!..
                                                                                                                                                                                                                                                                                             

                       Κωνσταντίνος Εύγενης

Τα όρια..

                                              Όταν φτάσεις εκεί που αποκαλείς όρια

                                                       ανακαλύπτεις ότι δεν υπάρχουν!
                       
                                                                                          Κωνσταντίνος Εύγενης

Σκόρπιες σκέψεις

 
     Στο παράθυρο του τραίνου,υδρατμοί κυλούν,κι ο καιρός μουντός,σαν την ψυχή μου, μούσκεμα..

   
     Η ευτυχία περπατάει στις μύτες,έχε το νου σου μη δε την ακούσεις όταν έρθει και προσπεράσει..


     Αν δείτε τον έρωτα, πείτε του πως τον ψάχνω... νικήθηκε εδω και καιρό και υποκλίθηκε στην ουτοπία..


      Σημάδι δεν αφήνει η χαρά,ο πόνος αφήνει..



      Στην πανσέληνο κάνουν να αναστηθούν οι κουρασμένοι έρωτες..



       Κάποιες καρδιές,είναι πια σφαλιστές,όπως δύο σφιγμένα μάτια, τυφλωμένα, στο φως του αποσπερίτη...
 

        Κάτω απ`το μαξιλάρι μου, έχω πάντα φυλαγμένο ένα όνειρο...


        Οι ψυχές πεισμώνουν εύκολα αν δεν ανοίγεις την καρδιά σου στον έρωτα...


        Πότε με μια αγκαλιά τριαντάφυλλα,πότε με λίγα λουλούδια του αγρού,πρόχειρα κομμένα,πότε μ`ένα σφύριγμα στα χείλη,είχα την αίσθηση πως με περίμενες...


         Εσένα που σου αρέσει η κριτική,δε μ`αφήνεις στην ησυχία μου να πας να δεις καμιά ταινία...


         Και σηκώνεις τα μάτια και βλέπεις αυτόν που εσύ έφτυνες και απαξίωνες και τώρα στα δύσκολα είναι εκεί και σου δίνει το χέρι να σε σηκώσει,να βάλει πλάτη.. Τι μαλακίες κάνω;


          Ρε,τη ζωή,πρέπει να τη δένεις στη ζώνη σου και να την βγάζεις βόλτα είτε θέλει, είτε όχι...

          Κι από μακριά η θλίψη έρχεται,σφυρίζοντας τραγούδια του χαμού..


           Σου είχα διαβάσει ένα ποίημα μου και το είχες βρει πολύ ωραίο,ακουγόταν μελωδικό,γεμάτο υπέροχες λέξεις,σαν διαμάντια κεντημένα σε μετάξι..Τα φρύγανα του έρωτα ήταν...


 Στην πρώτη απλοχεριά του πόθου,
τα χείλη μου απ` τα χείλη σου γευτήκαν την οδύνη,
κι εκεί, στο φως του αυγερινού
γύρεψαν τη γαλήνη..


            Μ`άφησες στην ψυχή ένα φύσημα ξάστερου αγέρα και ένα δάκρυ να την ποτίζει...


            Θα`ρθω μου είπες...
            Περιμένω ακόμη στο κατώφλι..
            Υπόσχεση..

         
             Μη φοβάσαι τη φθινοπωρινή βροχή,κλείσε τα μάτια σου και απόλαυσε τον εξαγνισμό της ψυχής,περνώντας ανάμεσα της..


              Κάθε μέρα είναι μια μικρή ζωή,χαρείτε την..


              Επιθυμίες που χάθηκαν στα πρέπει...Παγιδευτήκαμε στον ιστό της ευπρέπειας..


             Αιωνιότητα δεν είναι ότι μένει άφθαρτο στον χρόνο αλλά αυτό που μένει ανεξίτηλο στην μνήμη μας...


              Κάνε όμορφες σκέψεις,είναι σαν να φυτεύεις σπόρους στις ρωγμές της ψυχής..


              Υπάρχουν τα δάκρυα που κυλούν από τα μάτια στο πρόσωπο και εκτονώνεσαι, αυτά που πηγαίνουν από την καρδιά στην ψυχή,αυτά είναι που  πονάνε..


                Μάζεψε μέσα σου την ομορφιά του κόσμου,θα φανεί κάποτε στο πρόσωπο σου..

                Ποτέ μην κοιτάζεις μόνος σου την πανσέληνο,θλίβεσαι...


                Η σαϊτιά του έρωτα μοιάζει με κόψιμο από ξυράφι..το αίμα το βλέπεις λίγο αργότερα!


                Και να θυμάστε,όταν βλέπετε κουμπωμένους ανθρώπους, να θυμάστε, κάτι έχουν χάσει και φοβούνται...


                  Άραγε οι σκέψεις χρειάζονται σημεία στίξης;


                Πολλές φορές,αιχμαλωτίζεις τα λόγια εντός σου, για να δώσεις χώρο στην ελευθερία..




                                                                 Κωνσταντίνος Εύγενης

             


       


       


      

41 χρόνια μετά..

             Πέρασαν 42 χρόνια και ψάχνω απεγνωσμένα το χαμένο νόημα της εξέγερσης. Μάταια αναζητώ την λάμψη στα μάτια των επώνυμων εξεγερθέντων,αυτη την λάμψη που είχαν, τότε...μόνο μια θαμπάδα που με τρομάζει στο ανέκφραστο βλέμμα τους,τώρα...στα άδεια τους μάτια όταν δίνουν συνεντεύξεις "on air" η όπως περνούν"όλως τυχαίως"μπροστά από τον φακό. Μόνο τους συγγενείς των νεκρών του Πολυτεχνείου βλέπω να έχουν συστολή και ανατριχιάζω καθώς έρχονται άγρια χαράματα για να αφήσουν ένα ταπεινό λουλούδι στην μνήμη τους δίχως φανφάρες και τυμπανοκρουσίες. Χειροκροτώ σας!

                                                                                       Κωνσταντίνος Εύγενης

Το τέρας εντός μου

Από τη μέρα που έφυγες
το τέρας της  μοναξιάς βρυχάται
κατασπαράσσει  ότι ωραίο πάει να γεννηθεί
θρέφεται με τις ελπίδες
που αναβλύζουν στη σκέψη σου.
Από δωμάτιο
σε δωμάτιο σε ψάχνω
 σκοντάφτω,
τρεκλίζω. τσακίζομαι
πάνω σε
νεκρά όνειρα,
ξεθωριασμένες ηδονές,
ανεκπλήρωτες πεθυμιές,
τυχαίες ατάκες,
ακρωτηριασμένα γέλια,
όλα ατάκτως πεταμένα..

Το τέρας μου,
αυτό που ζει εντός μου
και θρέφεται μ`ανήλικες ελπίδες
προσπαθεί να κερδίσει εξουσία
πάνω μου.

Το ζευγάρωμα της μοναξιάς
στο σύγχρονο τοπίο της απελπισίας.
Στο ημίφως του μπαρ
αλκοολούχες υποσχέσεις τρυφερότητας
μέχρι μεθης,
μεχρι τελικής πτώσης,
μέχρι να πάψει να βρυχάται.

                                         Κωνσταντίνος Εύγενης

Ερωτικές επιστολές

ΜΑΡΛΟΝ ΜΠΡΑΝΤΟ ΠΡΟΣ ΑΓΝΩΣΤΗ ΑΕΡΟΣΥΝΟΔΟ

    Αγαπητή κυρία, υπάρχει κάτι απροσδιόριστο στο πρόσωπο σου, κάτι αξιαγάπητο,  όχι όμορφο με τον συμβατικό τρόπο. Έχεις χάρη και θηλυκότητα. Μοιάζεις με γυναίκα που έχει αγαπηθεί στην παιδική της ηλικία, η κατά κάποιο μυστήριο τρόπο σε είχαν επισκεφτεί χάρες της κομψότητας και της αξιοπρέπειας. Κάτι στην έκφραση σου είναι ασυνήθιστο. Ήταν μια ευχάριστη συνάντηση και εύχομαι να ξανασυναντηθούν τα βλέμματα μας ξανά κάποια στιγμή.


ΣΙΜΟΝ ΝΤΕ ΜΠΟΒΟΥΑΡ ΠΡΟΣ ΖΑΝ ΠΟΛ ΣΑΡΤΡ
 
     Αγάπη μου....μου είχες πει κάποτε πως μ`αγαπάς επειδή με κάνεις ευτυχισμένη. Σ`ευχαριστώ,είναι τόσο γλυκό να σε αγαπάει κανείς, σήκωσες ένα βάρος από την καρδιά μου και τώρα αρχίζω πάλι να ταξιδεύω προς το μέρος σου αργά αλλά σταθερά.Η σκέψη να νοικιάσουμε ένα εξοχικό σπίτι μου αρέσει πάρα πολύ. Θα είμαι τόσο ευγενική και καλή,θα  δεις, Θα σφουγγαρίζω το πάτωμα,θα σου μαγειρεύω όλα τα γεύματα,θα γράφω το βιβλίο σου μαζί με το δικό μου,θα σου κάνω έρωτα δέκα φορές κάθε νύχτα κι άλλες τόσες κάθε  μέρα, ακόμα κι αν αισθάνομαι κουρασμένη. Αγάπη μου...είμαι σίγουρη ότι ποτέ δεν έκανες κάποιον τόσο ευτυχισμένο όσο έκανες εμένα. Μπορείς να είσαι περήφανος. Φαίνεσαι πια τόσο κοντά,αν γυρίσω το κεφάλι μου θα σε δω αναπαυτικά ξαπλωμένο στο κρεβάτι μου, μισοκοιμισμένο και ζεστό,μου φαίνεται ότι μπορώ να πάω να ξαπλώσω ότι ώρα θέλω δίπλα σ`αυτό το ζεστό και δυνατό σώμα.Το λαχταρώ. Αγαπημένε μου, που είναι τόσο γλυκά να σ`αγαπώ.

Σφαγέας ονείρων

Ναι ρε,
δικά μου ήταν
και τα σκότωσα
κι αν κάνω κι άλλα
θα τα πνίξω
στον καπνό και στο αλκοόλ.
Δε ζήτησα από κανέναν σας να συνδράμει,
μόνος ρε,μόνος
 Δικά μου τα όνειρα
δική μου η λαιμητόμος.

                      Κωνσταντίνος Εύγενης

Η ηλικία μου

    Κάποιος με ρώτησε για την ηλικία μου,αφού είχε παρατηρήσει το γκριζάρισμα του χρόνου στα μαλλιά μου.
     Του απάντησα: "Μια ώρα.Γιατί στ`αλήθεια δεν λογαριάζω διόλου τον χρόνο που έζησα ως τώρα".
      Έμεινε έκπληκτος: "Μα τι λες; Για εξηγήσου.Να λοιπόν μια μπερδεμένη απάντηση".
      Λέω τότε:"Μια μέρα, ξαφνικά, έδωσα ένα κρυφό φιλί,σ`εκείνη που μου είχε πάρει την καρδιά.Όσο πολλές κι αν είναι οι μέρες μου,δεν λογαριάζω παρά εκείνη τη μικρή στιγμή, γιατί πραγματικά είναι όλη μου η ζωή"

                                                                           ΙΜΠΝ ΧΑΣΜ

 

Υπάρχει ο τρόπος

                                                                                                                                                                            

      

                                  γιατί τι άλλο είναι η ψυχή μας από ένα τρυφερό βλαστάρι,
                                      που το μόνο που χρειάζεται είναι η αέναη περιποίηση;


                                                                                  Κωνσταντίνος Εύγενης

Το φεγγάρι στης αγάπης την πόρτα

Άκουσα το θρόισμα των φύλλων
άκουσα τη νύχτα να σιωπά
άκουσα το πέρασμα των άστρων
ένιωσα την πόρτα να χτυπά.

Βγήκα στο κατώφλι στο σκοτάδι
κάτι εφάνη εμπρός μου καταγής
η καρδιά μου εσκίρτησε μου εφάνη
η ελπίδα χόρευε γυμνή

Μόνο στη δική μου τη σοφίτα
το φεγγάρι έριξε το φως
της αγάπης τ`όνομα είπα λάθος
δεν την πρόλαβα έγινε αχνός

Αν ξανάρθεις απ`τη γειτονιά μου
φέξε στο σεντούκι μου βαθιά
να`βρω τ`άσπρο πέπλο να την ντύσω
μην κρυώνει μέσα στη νυχτιά.

                 Κωνσταντίνος Εύγενης

Στο φίλο

Κι αν αισθανθείς πίκρα στα στήθη
κι αν αισθανθείς σκιές χαράς
κι αν κουραστείς μέσα στην πλήξη
την ελπίδα σου μην ξεπουλάς.

Φέρε ξανά στο λογισμό σου                                                              
ένα τοπίο,μια στιγμή,                 
σκέψου πως κάπου,υπάρχει κάπου
αυτό που λαχταράς πολύ.

Σκέψου πως κίνησε για να`ρθει
να συναντήσει την αυγή
εσένα που το περιμένεις
σαν αγίου την μορφή.

Φαντάσου πως σε προσπερνάει
πως στέκεται λίγο μπροστά
πάνω απ`τον ώμο σε κοιτάζει
και ψιθυρίζει γειά χαρά

Κι εκεί στον κουρνιαχτό του δρόμου
θε να σου δώσει το φιλί
μαζί με σκόνη και ιδρώτα
γεύση γλυκιά,γεύση αρμυρή.

Κράτησε μες στην αγκαλιά σου
όπως η μάνα το παιδί
και μην προδώσεις τ`όνειρό σου
κι η ελπίδα σου απομακρυνθεί.


               Κωνσταντίνος Εύγενης

Αέναη πάλη

Βαθειά υπόκλιση
στου έρωτα τη μαγεία
είν`όλα τόσο φωτεινά
και ξαφνικά η ερημεία

Στου γκρίζου πλάτανου τη σκιά
μαζί του αργοπεθαίνουν
ιδέες, όνειρα,πουλιά,
νεογέννητα χαροπαλεύουν.

Λευκά αγριοπερίστερα
ξεσκίζουν τον αγέρα
ξεθωριασμένες ηδονές
κείτονται παραπέρα.

Τη λυσαλέα του ορμή
ο νους θε να δαμάσει
πύλες ορθάνοιχτες-πολύβουες
αν πρέπει να περάσει.



                        Κωνσταντίνος Εύγενης

Αδιάκοπη ταλάντευση

Πένθιμη παραίσθηση
βαραίνει τη ματιά μου.
Αδιάκοπη λάμψη
η παρατεταμένη απουσία σου.
Κομάτια πάγου
οι μεγαλόψυχες απαντήσεις σου.
Ξεκούραστο το σώμα
στο πτυσσόμενο κάθισμα
στη σκιά της ξεθωριασμένης τέντας
Πόζα μελαγχολική
Αηδιαστικό λεξιλόγιο.
Τυχαία τοποθέτηση
για τίμια αισθήματα.
Φουντωμένοι δισταγμοί
η πρωτόγονη αμάθεια;
Συντριπτική ταπείνωση
η βεβήλωση του έρωτα
Ασάλευτα τα σύννεφα
 στ`ορίζοντα την άκρη.
Παρόποιες σιωπές
πολλές φορές.



            Κωνσταντίνος Εύγενης

Ελεύθερος είναι μόνο αυτός που ονειρεύεται

    Κλεισμένη πίσω απ`τα τείχη της καθημερινότητας,του άγχους,των υποχρεώσεων,των κανόνων και των κανονισμών,καταπιέζουμε τους εαυτούς μας και γινόμαστε αφόρητα δυστυχισμένοι.   
    Ελεύθεροι πολίτες μιας ελεύθερης χώρας,"στριμωχνόμαστε" καθημερινά από τα πρέπει και τα μη.Και ελευθερωνόμαστε μόνο όταν αφήνουμε τους εαυτούς μας να ονειρευτούν,με μάτια ανοιχτά,μια διέξοδο από την μιζέρια και την ρουτίνα της καθημερινής ζωής.
    Τάχα ποιός είναι ελεύθερος;
Ο ισοβίτης ονειροπόλος- φιλόσοφος η ο "ελεύθερος" φύλακας του;
     Μήπως είναι πράγματι αλήθεια αυτό που λέει ο "καλός θεούλης"; "Η ελευθερία και η ευτυχία του ανθρώπου δεν εξαρτώνται από το που ζει, αλλά από το πως ζει.Τα καναρίνια περνάνε όλη τους τη ζωή πίσω απ`τα κάγκελα,αλλά τραγουδάνε περισσότερο απ`όλα τα διαβατάρικα πουλιά μαζί".
    Όποιος ονειρεύεται,είναι ελεύθερος.Οι τοίχοι της φυλακής βρίσκονται γύρω μας,μόνο όταν είμαστε ξύπνιοι.

                                                                                                                          E.W.Heine

Κοίταξε πίσω σου

Κοίταξε πίσω σου να δεις
πόσα σοκάκια έμειναν απάτητα
Κοίταξε πίσω σου να δεις
πόσα δρομάκια έμειναν αδιάβατα.
Κι ήταν όλα φωτεινά.

Κοίταξε πίσω σου να δεις
πόσα στιχάκια έμειναν αδιάβαστα.
Κοίταξε πίσω σου να δεις
πόσα τραγούδια μειναν άγραφα.
Κι ήταν όλα ερωτικά.

Κοίταξε πίσω σου να δεις
ευθραυστο έγινε το βλέμμα μου
Κοίταξε πίσω σου να δεις
πως η αγάπη έγιν`αίμα μου
Για σένανε που αγαπώ.

Κοίταξε πίσω σου να δεις
πόση αγάπη έμεινε στα στήθη μου
Κοίταξε γύρω σου να δεις
περίσσια αγάπη χύθηκε απ`το είναι μου
Κι ήταν για σένα λιγοστή,
κι ήταν για σένα λιγοστή.

              Κωνσταντίνος Εύγενης

Αποχωρισμός

Σε φώναζα
και δεν μ`άκουγες
αντί φωνή.χνώτα ξεχύνονταν στον αέρα
Βουβή ικεσία

Αγκιστρωμένη σε αβλέμονα
η φράση"γύρνα πίσω"

Ξεμάκραινες
αγέρωχα διαβαίνοντας
 το αχνισμένο γλαλντερίμι

Με βία στέκομαι όρθιος
Φουσκωμένος σοβάς
 σε παλιό τουρκόσπιτο η ελπίδα
και χάθηκες στα σοκάκια
της Ανω Πόλης

Τα γόνατα λυγίζουνε αργά
η πλάτη μου στον τοίχο
 παρασέρνει γδέρνοντας
το φουσκωμένο  σοβά

Της ερημιάς τον ήχο
ακούω από μακρυά.

         Κωνσταντίνος Εύγενης

Πανσέληνος

Πόσο χαμηλά
κατέβηκε απόψε το φεγγάρι
Μοιάζει ψεύτικο,παραμυθένιο
τεράστιο κι αφηρημένο

Λάμψεις πυρκαϊάς καθρεφτίζονται
στο υγρό πλακόστρωτο του δρόμου
απέραντη διάχυτη ελπίδα
 ότι ζυγώνει το τέλος του πόνου

Δύναμη τρυφερότητας
την ύπαρξη μου αφοπλίζει τέτοια νύχτα.
Να`ναι άραγε όλα ψεύτικα
η μήπως να`ναι αλήθεια.

Εσένα ψάχνω
περπατώ
στην ερημιά της νύχτας
γυρεύοντας το χάδι σου
τι τρυκ κατά της πίκρας.

            Κωνσταντίνος Εύγενης

Με τα μάτια του ερωτευμένου

Έγινε το ίδιο για μυριοστή φορά
κι εγώ με εγωϊστική απληστία
για πρώτη φορά το παρατηρώ
Ο ήλιος έγερνε αργά
πίσω απ`την αχτένιστη πλαγιά

Στοχαστικοί μονόλογοι
στο νου μου γυροφέρνουν
ποιητικοί διάλογοι
πλανούνται στον αγέρα
Σ`αυτή τη νοσταλγική κρίση
κοιτώ το ανιαρό πλήθος
τους στριμωγμένους διαβάτες
το ίδιο τσακισμένο μοτίβο
η ίδια νοσηρή παθητικότητα
η αδιάκοπη αγωνία τους
γλέντι Ανατολίτικο

Τούτο το κοκκινόχωμα
τα φλογερά σου μάτια
Τα μολυβένια κάγκελα
τεράστια ορχήστρα
τ`αχτένιστα του πλήθους μαλλιά
λευκοί κύκνοι κεντημένοι
Τα κουρασμένα μάτια τους
χρωματιστά βιτρώ
φανάρια Βενετσιάνικα
πολύχρωμες φωτιές

Χωρίς συγκεκριμένα παράπονα
τη μοίρα αντικρίζω
και ψιθυρίζω ευχαριστώ
στο δώρο της ζωής.

         Κωνσταντίνος Εύγενης

Ουτοπία

Κι όταν στη μανιασμένη θάλασσα ανοιχτείς
όταν δειλά τ`ασθενικά φτερά πρωτοχτυπήσεις
σαν βρεις μπροστά σου καταγάλανο κενό
τη φράση αυτή μη λησμονήσεις

Σε κάθε τίναγμα φτερών
βήμα μπροστά βέβαια θα κάνεις
μ`αυτό που εσύ θα κυνηγάς
μπορεί ποτέ να μην προφτάνεις.
              
                       Κωνσταντίνος Εύγενης

Έμεινα μόνος

Έμεινα μόνος αποφεύγοντας
την εύκολη ζωή να ζήσω
μωρές κουβέντες υπομένοντας
 τη γνώση μου για να πλουτίσω.
Ποιός άραγε για μένα θα νοιαστεί
σε δύσκολες στιγμές όταν θα φτάσω;
Τι να`ναι αυτό που χρειάζεται
την πείνα μου για να χορτάσω;

Κι έμεινα, μόνος, μένοντας
πιστός κι υπάκουος στις αρχές μου.

Τον κρύο μου τάφο φαντάζομαι
πνιγμένο στο χορτάρι
κι ούτε ένα χέρι στοργικό
ζεστό κι αγαπημένο
δε θα σκουπίσει τη βροχή
τη σκόνη απ`τον αγέρα
που πάνω στα στήθη μου βαριά
το στέρνο μου διαβρώνει.

          Κωνσταντίνος Εύγενης

Η αθλιότητα της ζήσης μου

Χάθηκα στους δρόμους της ορφάνιας
όταν τις δυνάμεις μου δοκίμασα
όταν κανενός το κέφι μη χαλάσω
θέλησα τη ζωή μου να ξοδιάσω
Αλήθεια
όλοι θα χάσουν από κάτι
όταν εγώ θα ζήσω όπως θέλω
όταν κανενός δεν βγάζω το καπέλο
όταν το είναι μου πληρώσω με χαρά.

Και χάθηκα στους δρόμους της ορφάνιας
γονείς,φίλους,συγγενείς να μην πληγώσω
κι ούτε σταλιά υπερηφάνιας
 δεν έσκυψα απ`το χώμα να σηκώσω.

Γιατί τ`ανάστημα μου δεν σηκώνω;
Γιατί τη γνώμη μου να μην ορθώνω;

Ευπρεπισμός,καθώς πρέπει,ευπρέπεια
τους πάντες αντιμετωπίζω με ευγένεια
μα για εμέ κανείς δεν νοιάστηκε
όταν αυτό χρειάστηκε.

Και χάθηκα στους δρόμους της ορφάνιας
σκονίστικα στον κουρνιαχτό του ορίζοντα.
Καβάλησα το άτι της ελπίδας
μα ήταν πια γέρικο,χωρίς ορμή.
Αυτή είναι η αθλιότητα της ζήσης μου.



                       Κωνσταντίνος Εύγενης

Μοναξιά

Τον γολγοθά της μοναξιάς
δεν θέλα να ανέβεις
γιατί`ναι κουραστικός πολύ
ανηφοριές γεμάτος.

Πιο εύκολα αφομοιώνεσαι
στου πλήθους τον περίγυρο
παρά στου εαυτού σου
τον ήχο τον οξύμωρο.

Μόνος στους δρόμους περπατάς
στα σινεμα,στους κήπους
στο σπίτι οι τοίχοι συντροφιά
κι η αίσθηση του ρίγους.

Κι είναι στιγμές που ευχαριστείς
εκείνον που ενοχλεί
της μοναξιάς τους ήλιγγους
στης νύχτας τη σιωπή.

           Κωνσταντίνος Εύγενης

Νεοέλληνας

Και συ,που όλα τα βρίσκεις
λεπτομέρειες ασήμαντες
το νόημα της ζήσης μου ζήταγες να πιάσω
και μου`λεγες κραδαίνοντας το δείκτη στον αγέρα.

"Σαν θέλουμε
 μπορούμε να υπάρξουμε
χωρία αυτές τις αιώνιες θρηνολογίες
ζώντας σε χώρους ζωτικούς,
χώρους παραδεισένιους
της νεολαίας σήμερα.
Στα βαθυκόκκινα καπηλιά
με τις ξενικές ονομασίες
στους ερωτικούς ατμούς
του πολυτελούς μπουρδέλου
στις πολυσύχναστες πλατείες
 με τις διαπεραστιοκές φωνές
στα ανακαινισμένα καφωδεία
 με τις πνευνματικές αναθυμιάσεις.
Στο πέρασμα ευκόλων θυρών
 με τα διθυραμβικά γράμματα
Μέσα από τις εφήμερες γνωριμίες
μέσα απ`τον ευκαιριακό έρωτα.
Η εποχή της παρακμής επέρασε
και τώρα τραβάμε ολόισια
ν`αναδυθούμε ανάμεσα
στις αμέτρητες πτυχές του πολιτισμού.


Καϋμένα Ελληνόπουλα.

                 Κωνσταντίνος Εύγενης

Τ`αγρίμι της ψυχής

Μικρό αγρίμι ορφανό όλη η ύπαρξη μου
στα ξέφωτα του δάσους τριγυρνώ
ριμαγμένος,απογυμνωμένος,χαμένος.
Βαθειά σιωπή..
Σ`αόριστα ερείπια
βαδίζω
 μ`ανασκουμπομένα μανίκια
την σκουροπράσιμη χολή του κόσμου
 ν`αποφύγω
ξαναγυρνώ σε εφηβικές επιθυμίες
Τρυφερή φωνή
ανάμεσα σε μικρούς λιγμούς
ακούγεται η σκέψη μου
στο αποκορύφωμα της απελπισίας
ξαναγυρνώ στα παιδικά μου όνειρα.

                      Κωνσταντίνος Εύγενης

Αγνάντεμα

   Αγνάντεμα

Το βλέμμα μου μην ενοχλείς
πέρ` απ`τα σύννεφα ψάχνει για φως
δεν το γνωρίζω αν απορείς
το που τελειώνει ο ουρανός

         Κωνσταντίνος Εύγενης

Αναπάντεχη δροσιά

Αναπάντεχη δροσιά

Γέρικο πεύκο ολομόναχο
στην απεραντοσύνη της γης
με φρόνιμες διαμαρτυρίες δέχεται
τους στρόβιλους της σκόνης.

Εφτάσχημη ζητιάνα
με βαθύ αναστεναγμό
κι εκφραστικές χειρονομίες δέχεται
την αθλιότητα της ζήσης της.

Πέτρινη νύφη η ελπίδα μου
στην απεραντοσύνη του διαστήματος
μεγάλα φοινικόφυλλα
κλαδιά αγριομυρτιάς
σκιάζουν τη ματιά μου.

Κι εσύ με ύφος αλαζονικού παγωνιού
σκαρφαλωμάνη λες
στον πέτρινο πυργίσκο μεσαιωνικού μοναστηριού
αόριστες μελωδίες ψάλλεις
ωσάν αποκοιμισμένο άνθος

χωρίς ιδιαίτερη θλίψη
χωρίς ελπίδα ανταπόκρισης
χωρις πρόστυχες υποκρισίες
χωρίς το τεράστιο σκοτεινό πέπλο
που σκεπάζει την ανθρώπινη ματιά.

Αναπάντεχη δροσιά
στην κάψα της ερήμου.

           Κωνσταντίνος Εύγενης

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Κι αν τύχει κι απαντήσεις
στο διάβα σου τον κυκλικό
τις σκόρπιες σκέψεις τις δικές μου
μάζεψτες σα γιασεμιού ανθό.

Που τ`άρωμα του τη νύχτα σε μαγεύει
σε ταξιδεύει σε παραδείσι χώρα
κι αναρωτιέσαι,ποιός να ξέρει
που η χαρά σου βρίσκεται τώρα.

Μα θα σε παρακαλέσω τούτο μόνο.

Τις σκέψεις μου αν ανταμώσεις
αν βρεις απάντηση να δώσεις
σε ικετεύω μη μ`αφήσεις μόνο
σ`ερημικές διακλαδώσεις.

Αν αισθανθείς νεογέννητο πόνο
μη γαντζωθείς απο κοινές σκέψεις
δίνοντας την αγάπη σου
σε άγνωστο αποδέκτη.

           Κωνσταντίνος Εύγενης

Χωρισμός

ΧΩΡΙΣΜΟΣ

Ξεδίψασε ο έρωτας
στης λήθης το πηγάδι
ξεμάκρυνε ξεκούραστος
μες στο βαθύ σκοτάδι
στη θέση του αφήνοντας
λιγμό ανεστεναγμού.

Κι από μακρυά ο χωρισμός
πλησιάζει μουρμουρίζοντας
τραγούδια του χαμού.
                
                 Κωνσταντίνος Εύγενης