Τα όρια..

                                              Όταν φτάσεις εκεί που αποκαλείς όρια

                                                       ανακαλύπτεις ότι δεν υπάρχουν!
                       
                                                                                          Κωνσταντίνος Εύγενης

Σκόρπιες σκέψεις

 
     Στο παράθυρο του τραίνου,υδρατμοί κυλούν,κι ο καιρός μουντός,σαν την ψυχή μου, μούσκεμα..

   
     Η ευτυχία περπατάει στις μύτες,έχε το νου σου μη δε την ακούσεις όταν έρθει και προσπεράσει..


     Αν δείτε τον έρωτα, πείτε του πως τον ψάχνω... νικήθηκε εδω και καιρό και υποκλίθηκε στην ουτοπία..


      Σημάδι δεν αφήνει η χαρά,ο πόνος αφήνει..



      Στην πανσέληνο κάνουν να αναστηθούν οι κουρασμένοι έρωτες..



       Κάποιες καρδιές,είναι πια σφαλιστές,όπως δύο σφιγμένα μάτια, τυφλωμένα, στο φως του αποσπερίτη...
 

        Κάτω απ`το μαξιλάρι μου, έχω πάντα φυλαγμένο ένα όνειρο...


        Οι ψυχές πεισμώνουν εύκολα αν δεν ανοίγεις την καρδιά σου στον έρωτα...


        Πότε με μια αγκαλιά τριαντάφυλλα,πότε με λίγα λουλούδια του αγρού,πρόχειρα κομμένα,πότε μ`ένα σφύριγμα στα χείλη,είχα την αίσθηση πως με περίμενες...


         Εσένα που σου αρέσει η κριτική,δε μ`αφήνεις στην ησυχία μου να πας να δεις καμιά ταινία...


         Και σηκώνεις τα μάτια και βλέπεις αυτόν που εσύ έφτυνες και απαξίωνες και τώρα στα δύσκολα είναι εκεί και σου δίνει το χέρι να σε σηκώσει,να βάλει πλάτη.. Τι μαλακίες κάνω;


          Ρε,τη ζωή,πρέπει να τη δένεις στη ζώνη σου και να την βγάζεις βόλτα είτε θέλει, είτε όχι...

          Κι από μακριά η θλίψη έρχεται,σφυρίζοντας τραγούδια του χαμού..


           Σου είχα διαβάσει ένα ποίημα μου και το είχες βρει πολύ ωραίο,ακουγόταν μελωδικό,γεμάτο υπέροχες λέξεις,σαν διαμάντια κεντημένα σε μετάξι..Τα φρύγανα του έρωτα ήταν...


 Στην πρώτη απλοχεριά του πόθου,
τα χείλη μου απ` τα χείλη σου γευτήκαν την οδύνη,
κι εκεί, στο φως του αυγερινού
γύρεψαν τη γαλήνη..


            Μ`άφησες στην ψυχή ένα φύσημα ξάστερου αγέρα και ένα δάκρυ να την ποτίζει...


            Θα`ρθω μου είπες...
            Περιμένω ακόμη στο κατώφλι..
            Υπόσχεση..

         
             Μη φοβάσαι τη φθινοπωρινή βροχή,κλείσε τα μάτια σου και απόλαυσε τον εξαγνισμό της ψυχής,περνώντας ανάμεσα της..


              Κάθε μέρα είναι μια μικρή ζωή,χαρείτε την..


              Επιθυμίες που χάθηκαν στα πρέπει...Παγιδευτήκαμε στον ιστό της ευπρέπειας..


             Αιωνιότητα δεν είναι ότι μένει άφθαρτο στον χρόνο αλλά αυτό που μένει ανεξίτηλο στην μνήμη μας...


              Κάνε όμορφες σκέψεις,είναι σαν να φυτεύεις σπόρους στις ρωγμές της ψυχής..


              Υπάρχουν τα δάκρυα που κυλούν από τα μάτια στο πρόσωπο και εκτονώνεσαι, αυτά που πηγαίνουν από την καρδιά στην ψυχή,αυτά είναι που  πονάνε..


                Μάζεψε μέσα σου την ομορφιά του κόσμου,θα φανεί κάποτε στο πρόσωπο σου..

                Ποτέ μην κοιτάζεις μόνος σου την πανσέληνο,θλίβεσαι...


                Η σαϊτιά του έρωτα μοιάζει με κόψιμο από ξυράφι..το αίμα το βλέπεις λίγο αργότερα!


                Και να θυμάστε,όταν βλέπετε κουμπωμένους ανθρώπους, να θυμάστε, κάτι έχουν χάσει και φοβούνται...


                  Άραγε οι σκέψεις χρειάζονται σημεία στίξης;


                Πολλές φορές,αιχμαλωτίζεις τα λόγια εντός σου, για να δώσεις χώρο στην ελευθερία..




                                                                 Κωνσταντίνος Εύγενης

             


       


       


      

41 χρόνια μετά..

             Πέρασαν 42 χρόνια και ψάχνω απεγνωσμένα το χαμένο νόημα της εξέγερσης. Μάταια αναζητώ την λάμψη στα μάτια των επώνυμων εξεγερθέντων,αυτη την λάμψη που είχαν, τότε...μόνο μια θαμπάδα που με τρομάζει στο ανέκφραστο βλέμμα τους,τώρα...στα άδεια τους μάτια όταν δίνουν συνεντεύξεις "on air" η όπως περνούν"όλως τυχαίως"μπροστά από τον φακό. Μόνο τους συγγενείς των νεκρών του Πολυτεχνείου βλέπω να έχουν συστολή και ανατριχιάζω καθώς έρχονται άγρια χαράματα για να αφήσουν ένα ταπεινό λουλούδι στην μνήμη τους δίχως φανφάρες και τυμπανοκρουσίες. Χειροκροτώ σας!

                                                                                       Κωνσταντίνος Εύγενης

Το τέρας εντός μου

Από τη μέρα που έφυγες
το τέρας της  μοναξιάς βρυχάται
κατασπαράσσει  ότι ωραίο πάει να γεννηθεί
θρέφεται με τις ελπίδες
που αναβλύζουν στη σκέψη σου.
Από δωμάτιο
σε δωμάτιο σε ψάχνω
 σκοντάφτω,
τρεκλίζω. τσακίζομαι
πάνω σε
νεκρά όνειρα,
ξεθωριασμένες ηδονές,
ανεκπλήρωτες πεθυμιές,
τυχαίες ατάκες,
ακρωτηριασμένα γέλια,
όλα ατάκτως πεταμένα..

Το τέρας μου,
αυτό που ζει εντός μου
και θρέφεται μ`ανήλικες ελπίδες
προσπαθεί να κερδίσει εξουσία
πάνω μου.

Το ζευγάρωμα της μοναξιάς
στο σύγχρονο τοπίο της απελπισίας.
Στο ημίφως του μπαρ
αλκοολούχες υποσχέσεις τρυφερότητας
μέχρι μεθης,
μεχρι τελικής πτώσης,
μέχρι να πάψει να βρυχάται.

                                         Κωνσταντίνος Εύγενης

Ερωτικές επιστολές

ΜΑΡΛΟΝ ΜΠΡΑΝΤΟ ΠΡΟΣ ΑΓΝΩΣΤΗ ΑΕΡΟΣΥΝΟΔΟ

    Αγαπητή κυρία, υπάρχει κάτι απροσδιόριστο στο πρόσωπο σου, κάτι αξιαγάπητο,  όχι όμορφο με τον συμβατικό τρόπο. Έχεις χάρη και θηλυκότητα. Μοιάζεις με γυναίκα που έχει αγαπηθεί στην παιδική της ηλικία, η κατά κάποιο μυστήριο τρόπο σε είχαν επισκεφτεί χάρες της κομψότητας και της αξιοπρέπειας. Κάτι στην έκφραση σου είναι ασυνήθιστο. Ήταν μια ευχάριστη συνάντηση και εύχομαι να ξανασυναντηθούν τα βλέμματα μας ξανά κάποια στιγμή.


ΣΙΜΟΝ ΝΤΕ ΜΠΟΒΟΥΑΡ ΠΡΟΣ ΖΑΝ ΠΟΛ ΣΑΡΤΡ
 
     Αγάπη μου....μου είχες πει κάποτε πως μ`αγαπάς επειδή με κάνεις ευτυχισμένη. Σ`ευχαριστώ,είναι τόσο γλυκό να σε αγαπάει κανείς, σήκωσες ένα βάρος από την καρδιά μου και τώρα αρχίζω πάλι να ταξιδεύω προς το μέρος σου αργά αλλά σταθερά.Η σκέψη να νοικιάσουμε ένα εξοχικό σπίτι μου αρέσει πάρα πολύ. Θα είμαι τόσο ευγενική και καλή,θα  δεις, Θα σφουγγαρίζω το πάτωμα,θα σου μαγειρεύω όλα τα γεύματα,θα γράφω το βιβλίο σου μαζί με το δικό μου,θα σου κάνω έρωτα δέκα φορές κάθε νύχτα κι άλλες τόσες κάθε  μέρα, ακόμα κι αν αισθάνομαι κουρασμένη. Αγάπη μου...είμαι σίγουρη ότι ποτέ δεν έκανες κάποιον τόσο ευτυχισμένο όσο έκανες εμένα. Μπορείς να είσαι περήφανος. Φαίνεσαι πια τόσο κοντά,αν γυρίσω το κεφάλι μου θα σε δω αναπαυτικά ξαπλωμένο στο κρεβάτι μου, μισοκοιμισμένο και ζεστό,μου φαίνεται ότι μπορώ να πάω να ξαπλώσω ότι ώρα θέλω δίπλα σ`αυτό το ζεστό και δυνατό σώμα.Το λαχταρώ. Αγαπημένε μου, που είναι τόσο γλυκά να σ`αγαπώ.

Σφαγέας ονείρων

Ναι ρε,
δικά μου ήταν
και τα σκότωσα
κι αν κάνω κι άλλα
θα τα πνίξω
στον καπνό και στο αλκοόλ.
Δε ζήτησα από κανέναν σας να συνδράμει,
μόνος ρε,μόνος
 Δικά μου τα όνειρα
δική μου η λαιμητόμος.

                      Κωνσταντίνος Εύγενης

Η ηλικία μου

    Κάποιος με ρώτησε για την ηλικία μου,αφού είχε παρατηρήσει το γκριζάρισμα του χρόνου στα μαλλιά μου.
     Του απάντησα: "Μια ώρα.Γιατί στ`αλήθεια δεν λογαριάζω διόλου τον χρόνο που έζησα ως τώρα".
      Έμεινε έκπληκτος: "Μα τι λες; Για εξηγήσου.Να λοιπόν μια μπερδεμένη απάντηση".
      Λέω τότε:"Μια μέρα, ξαφνικά, έδωσα ένα κρυφό φιλί,σ`εκείνη που μου είχε πάρει την καρδιά.Όσο πολλές κι αν είναι οι μέρες μου,δεν λογαριάζω παρά εκείνη τη μικρή στιγμή, γιατί πραγματικά είναι όλη μου η ζωή"

                                                                           ΙΜΠΝ ΧΑΣΜ

 

Υπάρχει ο τρόπος

                                                                                                                                                                            

      

                                  γιατί τι άλλο είναι η ψυχή μας από ένα τρυφερό βλαστάρι,
                                      που το μόνο που χρειάζεται είναι η αέναη περιποίηση;


                                                                                  Κωνσταντίνος Εύγενης

Το φεγγάρι στης αγάπης την πόρτα

Άκουσα το θρόισμα των φύλλων
άκουσα τη νύχτα να σιωπά
άκουσα το πέρασμα των άστρων
ένιωσα την πόρτα να χτυπά.

Βγήκα στο κατώφλι στο σκοτάδι
κάτι εφάνη εμπρός μου καταγής
η καρδιά μου εσκίρτησε μου εφάνη
η ελπίδα χόρευε γυμνή

Μόνο στη δική μου τη σοφίτα
το φεγγάρι έριξε το φως
της αγάπης τ`όνομα είπα λάθος
δεν την πρόλαβα έγινε αχνός

Αν ξανάρθεις απ`τη γειτονιά μου
φέξε στο σεντούκι μου βαθιά
να`βρω τ`άσπρο πέπλο να την ντύσω
μην κρυώνει μέσα στη νυχτιά.

                 Κωνσταντίνος Εύγενης