το μάταιο ξόδεμα

Σβήνει ο ήχος
στην άκρη της ακοής,
αφουγκράζοντας
το ποδοβολητό των Κενταύρων.
Στα γυμνά μου χέρια
καίει η απουσία
χαράζοντας τη ρότα μου
πα` στο γυμνό της ώμο.
Σωρός οι επιθυμίες ανάβουν,
τεράστια πυρκαιά,
επάνω π` αναρίγησε
το λατρεμένο σώμα.
Ήθελα όνειρα λευκά,
τα πιο πολλά ήταν νώθα..
ξοδιάστηκε η ζήση μου,
ανάμεσα
στο πρέπει
και στο έπρεπε..

                                 Κωνσταντίνος Εύγενης

Η παραβολή του καλού σπορέως ( Είναι θέμα εκπαίδευσης)

   Γέλια ακουστηκαν μεταξυ των τεσσάρων πιλότων των F-16 που βάδιζαν στην σειρά καθώς πήγαιναν να επιβιβαστούν στα μαχητικα τους αεροσκάφη... ενας απ` αυτούς ειπε γελώντας :"πάμε να τους ισοπεδώσουμε"... κι όλοι μαζί συμφωνησαν κουνώντας καταφατικά τα κεφάλια τους... "ούτε δενδρο δεν θα αφήσουμε όρθιο" είπε ο δεύτερος.. γέλασαν και πάλι όλοι μαζί... και επιβιβάστηκαν στα αεροσκάφη τους πάνω στο αεροπλανοφόρο κι εβαλαν μπρος τις μηχανές...
    'Εφτασαν πάνω από τον στόχο κι άρχισαν να σπέρνουν τις βόμβες τους... Ο πρώτος εριξε τις βόμβες που έπεσαν σε ακατοίκητη περιοχή, ο δευτερος μεσα σε ποτάμι, του τρίτου έπεσαν πανω σε κάτι σχολεία μα τα παιδιά είχα πια σχολάσει και του τέταρτου μαχητικού επεσαν σε κατοικημενη περιοχή....
    Ο Μωχάμετ μόλις ειχε επιστρέψει απο το χυτήριο που εργαζόταν στο σπίτι του, τα πέντε του παιδιά, τρεις κόρες και δύο γιοί, όλοι μαθητές δημοτικού σχολείου και η γυναίκα του τον περίμεναν για να φάνε... επλυνε τα χερια του και φωναξε στα παιδιά να κάνουν ησυχία..κάθησαν στο τραπέζι κι έκαναν την προσευχή τους στον καλό Θεό τους που τους παρείχε και σήμερα τον επιούσιο.. ξαφνικά την σιωπη της προσευχής διέκοψε ο εκκωφαντικός θορυβος μιας εκρηξης..μετα από λίγα δευτερόλεπτα μια νεκρικη σιγη ακολουθησε τις εκρήξεις.. ο Μωχάμετ ζαλισμένος έκανε μία κίνηση να διώξει  από το στήθος του αυτό που είχε πέσει πάνω του..πάγωσε οταν το άγγιξε..ηταν το πόδι της γυναίκας του, ζεστό ακόμη...πετάχτηκε επάνω φωνάζοντας ένα ένα τα παιδιά του.. η σκόνη άρχισε να κατακάθεται και ο φίλος μας ειδε αυτο που απευχομαι να το δει άλλος πατέρας στη ζωή του... διαμελισμένα τα σωματάκια των παιδιών του, όλα νεκρά...χωρίς χερια, χωρίς πόδια, χωρίς κεφάλια, χωρίς σώματα..κι η γυναίκα του το ιδιο, διαμελισμένη... έπαιρνε στην αγκαλιά του κομματια απο τα παιδια του και τα φιλούσε, τ` αφηνε κι 'επαιρνε κι άλλα και τα εσφιγγε πάνω στο στήθος του... κι έκλαιγε μ` αναφιλητά... Σήκωσε τα μάτια προς τον ουρανό και για πρώτη φορα στη ζωή του αναφώνησε, για πρώτη φορά...δεν το είχε ξαναπεί στη ζωή του  "καταραμένοι άπιστοι, θα μου το πληρώσετε"...
  Τα τέσσερα μαχητικά επέστρεψαν στο αεροπλανοφόρο τους και οι πιλότοι χαρούμενοι για την επιτυχία της αποστολής τους είπαν να πάνε για μπύρα...

                            Κωνσταντίνος Εύγενης

Ολης της γης οι μονοι

Στο άγριο αυτό το μακρινό
το μερος προσευχήσου
μες στην αγκάλη το Θεού
αμέριμνα αφήσου.

Σε τόπο ξένο αλαργινό
κι άγνωρο σαν  νυχτώνει
ολοι  της γης οι μοναχοί
γυρευουν μιαν αγχόνη

για να κρεμάσουν όνειρα
στιγμές και ψευδαισθήσεις
γυρεύοντας τη λύτρωση
σε πληρωμενες λύσεις..


                  Κωνσταντινος Εύγενης

η αθλιότητα της ζήσης..

Είναι τραγικό το πόσα ψέματα είμαστε διατεθειμένοι να ακουσουμε,
προκειμένου να πιστέψουμε σε μιαν αλήθεια που ποθούμε..

                                                                   Κωνσταντίνος Εύγενης

Παλιώσαν οι αναμνήσεις

  Πάλιωσαν οι αναμνήσεις που με συνόδευαν τόσα και τόσα βράδυα, μα δεν τις αλλάζω....
Θαρρείς, τώρα που πέρασε ο καιρός, λειάνθηκαν οι γωνίες τους και δεν πονάνε πια.. δεν γίνεται πια θλίψη και μελαγχολία η νοσταλγία τους...ξεθώριασαν πια.... κάθε βράδυ....κι αυτό το φεγγάρι να είναι ένας ήλιος που ζει με αναμνήσεις...;

                     

                                                             Κωνσταντινος Εύγενης

Όταν τα αισθήματα γίνονται γνώση

 Θέλω να κοιτάξω βαθειά μες στα δυό σου μάτια, ώρα πολλή και να καταφέρω να φτάσω ως το βάθος του μυαλού σου, να διαβάσω την σκέψη σου, μέχρι εκεί που οι αιτίες εξηγούνται,γιατί μου φαίνεται σκέψη σημαίνει να γνωρίζεις τις αιτίες και έτσι μόνο τα αισθήματα γίνονται γνώση και δεν πάνε χαμένα, αλλά απόκτούν οντότητα και αρχίζουν να ακτινοβολούν το περιεχόμενο τους.

    








                                                       Κωνσταντινος Εύγενης

Τ`όνομα μου.

Και τώρα πρέπει να βρω δυο λόγια να σου πω.
Τις βρήκα έτοιμες τις λέξεις. Δεν έφτιαξα καμία μόνη μου. Αυτό είναι άδικο για σένα. Θέλω να βρω κάτι που θα είναι μόνο για σένα. Να μην χωράνε μέσα τόσοι και τόσοι.Δεν ήσουνα σαν τόσους και τόσους. Δεν θέλω να σε ντύσω με φορεμένα ρούχα, φθαρμένους αγκώνες και γόνατα θα είναι σαν να σε ντύνω με λυγίσματα, σαν να προδίδω πως εγώ τουλάχιστον σε είχα δει να κλαις. Γιατί να τους το πω: Θα καίγονται να μάθουν πως ήσουν ίδιος με κείνους, πως δεν ήσουν κάτι διαφορετικό. Δεν θα τους αφήσω να σε θυμούνται στα μέτρα τους, αν δεν πονάνε κάθε φορά, αν δεν τους σκοτώνει που δεν σε έζησαν, που δεν ήταν εκείνοι αυτό που ήμουν εγώ για σένα, που δεν θα γίνουν ποτέ αυτό που ήσουν εσύ για μένα, ας μη σε θυμούνται καθόλου..

Στο δρόμο φεύγοντας σταύρωσα με δυο παιδιά, το ένα σου έμοιαζε σε κείνη την φωτογραφία με τους γονείς σου σε μια  θάλασσα που δεν θυμόσουν.

Και με ρώτησαν "τι τον είχες"
Ρώτησαν εμένα τι σε είχα.
Για φαντάσου...


Τους είπα πως ήσουν τ`όνομα μου
Από δω και πέρα πια, μπορούν να με φωνάζουν όπως θέλουν.

 https://youtu.be/WZy3iftb3GoΟ.Ιωάννου

Ταλγκο

Στο δωμάτιο 17 του ξενοδοχείου Ρούμπιο, δύο αστέρων, που βρίσκεται στην Κάλντε ντελ Κάρμεν αρ. 5 της Βαρκελώνης, θα έχει δει, υποθέτω, κι άλλα ζευγάρια να κάνουν έρωτα. Αλλά όπως εμείς δεν φαντάζομαι !  Εμείς, παιδί μου, κάναμε έρωτα σαν να είχαμε στερηθεί την χαρά αυτή μια ζωή ολόκληρη! Σαν να ήταν η πρώτη φορά, ίσως και η τελευταία. Κάναμε έρωτα όπως τρώει ο Καραγκιόζης, με βουλιμία, μέχρι σκασμού! Καλά καλά δεν προλαβαίναμε να καπνίσουμε ένα τσιγάρο κι άντε πάλι απ` την αρχή! Κοντέψαμε να κάψουμε τα σεντόνια ! Να διαμελίσουμε το κρεβάτι, ένα ωραίο ξύλινο κρεβάτι με λουλουδάκια ζωγραφισμένα στην πλάτη του. Πήγαιναν πέρα δώθε σαν να τα φυσούσε ο αγέρας.
   Το παράθυρο έβλεπε στον φωταγωγό.  Δεν βλέπαμε το φεγγάρι από το κρεβάτι μας.
  - Θα έπρεπε να πιάναμε καλύτερο ξενοδοχείο, είπες. Το φεγγάρι δε φαίνεται ποτέ απ` τα ξενοδοχεία δύο αστέρων!
   Το γέλιο σου ήταν σαν αναφιλητό. Το στήθος σου έτρεμε κάπως σπασμωδικά, σαν στήθος μωρού που δεν έμαθε ακόμη καλά να αναπνέει.Έμοιαζε τόσο εύθραυστο και φοβόμουν....




( Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Βασίλη Αλεξάκη ¨Ταλγκο" )

Μαγδαληνή

Κύριε μυροπώλη, κάντε μου σας παρακαλώ,
      μια μικρή έκπτωση.
Για ένα βάζο αλάβαστρου δεν φτάνουν οι οικονομίες μου.
Κι όμως πρέπει να αποχτήσω αυτό τον μύρο με τα
      σαράντα αρώματα.
Μ` αυτό το μύρο θα αλείψω τα πόδια του,
μ` αυτά τα μαλλιά, θα σφουγγίσω τα πόδια του,
μ` αυτά τα χείλη , τα πόδια του τα εξαίσια
       κι άχραντα θα φιλήσω.
Ξέρω είναι πολύ αυτό το μύρο για την μετάνοια,
        ωστόσο για τον έρωτα είναι λίγο.
Κι αν μια μέρα ασπαστώ τον χριστιανισμό,
        θα`ναι για την αγάπη του΄
κι αν μαρτυρήσω γι Αυτόν, θα`ναι η αγάπη του
         που θα εμπνέει.
Γιατί, κύριε, ο έρωτας μου ανάβει την πίστη
          κι η αγάπη την μετάνοια
κι ίσως μείνει αιώνια τ`όνομα μου σαν σύμβολο
εκείνων που σώθηκαν και λυτρώθηκαν
ότι ηγάπησαν πολύ.

Ν.Χριστιανόπουλος.

Υπάρχει ένας τρόπος να απαλλαγούμε απ` τον πειρασμό κι αυτός είναι να παραδοθούμε σ` αυτόν..
       Τίποτα δεν μπορεί να θεραπεύσει την ψυχή,παρά μόνον οι αισθήσεις και τίποτα δεν μπορεί να θεραπεύσει τις αισθήσεις παρά μόνον μια χορτάτη ψυχή.
        Καθώς μεγαλώνουμε οι αναμνήσεις μας στοιχειώνονται από πειρασμούς που δεν είχαμε το κουράγιο να απολαύσουμε...

Ο.Ουάιλντ

Η σαΪτιά του έρωτα.

Η σαϊτιά του έρωτα ,
ξυραφιά δίχως πόνο..
Το αίμα το βλέπεις αργότερα...
τότε που νιώθεις  πόνο.

                                                   Κωνσταντινος Εύγενης

Πανσέληνος

Στην πανσέληνο κάνουν να αναστηθούν οι κουρασμένοι έρωτες..

Κωνσταντινος Εύγενης

Τότε που θα είναι αργά

...και η αλήθεια κάποια στιγμή θα στηθεί εμπρός σου και θα σου αποκαλυφθεί, μα τότε, δεν θα σε νοιάζει πια αν είναι η αλήθεια η αντικατοπτρισμός..

                                                           Κωνσταντινος Εύγενης

Εσύ αποφασίζεις

                                                        Μη με ρωτάς τι είναι σωστό
                                                        μη με ρωτάς τι είναι λάθος
                                                        εγώ μόνο το ένστικτο μου εμπιστεύομαι
                                                        κάμε κι εσύ το ίδιο.




                                                                             Κωνσταντινος Εύγενης

Η νοσταλγία της νύχτας

                               Είναι κι αυτή η πόρνη θλίψη που έρχεται κάθε βράδυ
                                   και με κάνει να νοσταλγώ μια ζωή που δεν έζησα..




                                                                                Κωνσταντινος Εύγενης

Η τροφός της μοναξιάς

                                     Τα όνειρα, τρέφουν την μοναξιά για να γεννά ελπίδες...









                                                                          Κωνσταντινος Εύγενης

Ο χειμώνας δεν είναι για μας

Η καλοσύνη του χειμώνα
ξεγέλασε την μυγδαλιά
γέμισε μάτια στα κλαδιά
έτοιμη να ανθίσει
μα την εγέλασε ο Φλεβάρης
κι έμεινε μες στην παγωνιά
μονάχη να δακρύζει..

Την άνοιξη να ανθίζεις ομορφιά μου
Ξέρω τι σου λέω
Ο χειμώνας δεν είναι για μας...
Την άνοιξη μαζί
με τους έρωτες...
Με την πνοή της άνοιξης
ο έρωτας καρπίζει..
Την άνοιξη που...
Την άνοιξη...






                         Κωνσταντινος Εύγενης

Το ναυάγιο

                                          Κι έτρεχαν οι λαχτάρες μου
                                          σαν το νερό της κρήνης
                                          για να γεμίσουν τα όνειρα
                                          που έκανα μακρυά σου

                                          αφήσαμε τα κύματα
                                          ταϊζοντας ανέμους
                                          στου νου μας τα καμώματα
                                          να τ` αγριεύει ο μπάτης

                                          το βράχο σμίλεψε η χαρά
                                          μα τώρα ήρθε η ώρα
                                          στον ίδιο βράχο τον υγρό
                                          να καραβοτσακίσει

                                           ότι γεννήθηκε όμορφο
                                           ότι είχαμε ζηλέψει
                                           κείνο το ηλιοβασίλεμα
                                           ναυάγιο πια `χει γίνει.

                                           μέσα σε ένοχες σιωπές
                                           και σε βαθιά σκοτάδια
                                           τα όνειρα τ`ανήλικα
                                           βυζαίνουν την αρμύρα...
 

                                                            Κωνσταντινος Εύγενης

Σήμερα.....

Δεν περνάει ούτε δευτερόλεπτο που να μην βρίσκεσαι στο μυαλό μου,
θέλω να δω το πρόσωπο σου,
θέλω να κρατήσω τα χέρια σου στα δικά μου,
θέλω να σε νιώσω κοντά μου.
Ξέρω ότι αυτό ποτέ δεν θα γίνει επειδή εμείς τελειώσαμε πια.
Δεν μπορώ να σε δεχτώ πίσω.
Φαντάζομαι ότι κινούμαι όπως οι αναθεματισμένοι,
καταραμένος,
όχι ευλογημένος.
χαμένος..στεγνός..
Νιώθω ότι λίγος χρόνος μου απομένει.
Δεν ξέρω γιατί στο γράφω αυτό
δεν ξέρω τι μπορεί να βγει απ`αυτό,
ξέρω δεν μπορώ να  φέρω τον χρόνο πίσω,
δεν   ξέρω γιατί άφησες να μας έχει συμβεί αυτό,
φοβάμαι,
φοβάμαι ότι φταίει το ριζικό μου,
είναι δηλητήριο.
Έπαψα να προσφέρω καλά πράγματα σε αυτόν τον κόσμο
για άλλη μια φορά θα μπω στη μάχη
θα είναι η τελευταία καλή μάχη που θα δώσω
να ζήσω και να πεθάνω,
σήμερα,
κοκτέηλ θανάτου,
μοναξιά και αλκοόλ,
αλκοόλ και τιμόνι,
να ζήσω η να πεθάνω
σήμερα...

προορισμός και αποστολή

                                                 

  Έβλεπα μία ταινία που στην διάρκεια της, ένα αεροπλάνο που μεταφέρει εργάτες που δουλεύουν σε μία εταιρία εξόρυξης πετρελαίου, πέφτει και επιζούν μόνο εφτά από αυτούς, οι οποίοι όμως έχουν πέσει σε μια χιονισμένη στέπα. Eρημιά σε ακτίνα χιλιάδων χιλιομέτρων και η συγκεκριμένη περιοχή κατοικείται, μόνο από αγέλες λύκων.. Ο κίνδυνος είναι ολοκληρωτικός, χωρίς όπλα να αμυνθούν, χωρίς τροφή και χωρίς φωτιά για να ζεσταθούν το μέλλον τους διαγράφεται σκοτεινό, όπως και συνέβει στο τέλος, όλοι τους φαγώθηκαν από τους λύκους..
   Σε κάποια στιγμή ησυχίας κάποιος λέει "το  αεροπλάνο συνετρίβει με 400 μίλια την ώρα κι εμείς επιζήσαμε απ`αυτή την πτώση, το αεροσκάφος σκορπίστηκε σε εκατοντάδες κομμάτια, πολλοί από τους συναδέλφους μας διαμελίστηκαν...κι εμείς είμαστε εδώ ζωντανοί...Για ποιο λόγο θα μας κρατούσε ζωντανούς ο Θεός, αν δεν μας προόριζε για κάτι μεγαλύτερο; Δεν πιστεύω ότι θα πεθάνουμε..η αποστολή μας είναι άλλη.Θα επιζήσουμε και θα την ολοκληρώσουμε ..
     Πόσο εγωϊστικό, θεωρούσε το εαυτό του υπεράνω όλων των άλλων που υπήρχαν στην περιοχή και η αποστολή του, ήταν Θεού επιθυμία.. Πίστευε πως ήταν προορισμένος για κάτι μεγάλο...Ακόμη και την ώρα που ένιωσε τα δόντια του πρώτου λύκου να του ξεσκίζουν τη σάρκα, πίστευε ότι δεν θα πεθάνει από τους λύκους...
   Ούτε για μια στιγμή δεν αναλογίστηκε ότι μπορεί ο καλός Θεός του, εκεί, στην αχανή και παγωμένη έκταση που βρισκόταν, να τον προόριζε για την επιβίωση των λύκων..



                                                                                                     Κωνσταντινος Εύγενης
    

Τώρα ( Λέο Μπουσκάλια )

Θυμάμαι τη μέρα που δανείστηκα το αυτοκίνητο σου και το τράκαρα...
Νόμισα θα με σκότωνες, μα δεν το έκανες...
Και θυμόμουν τη φορά που έλεγα να πάμε στη θάλασσα κι εσύ έλεγες θα βρέξει κι έβρεξε..
Νόμισα πως θα μου `λεγες "στο είχα πει". αλλά δεν το είπες...
Ακόμα θυμάμαι την φορά που φλέρταρα με όλους τους άνδρες για να ζηλέψεις, κι εσύ ζήλεψες...
Νόμισα θα με παρατούσες, μα δεν το έκανες..
Θυμάμαι την φορά που λέρωσα παντού με κρέμα φράουλα την καινούρια ταπετσαρία του αυτοκινήτου...
Νόμισα θα με χτυπούσες....μα δεν το έκανες...
Και θυμάμαι την φορά που ξέχασα να σου πω, πως ο χορός ήταν επίσημος κι εσύ ήρθες με το μπλου τζiν...
Νόμισα θα είχες φύγει, αλλά δεν το έκανες...
Ναι υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν έκανες, αλλά με δέχτηκες και με αγάπησες και με προστάτεψες.
Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που θα ήθελα να σου ανταποδώσω όταν θα γύριζες από το Βιετνάμ...
Αλλά δεν γύρισες.

Αυτός είναι ο σκληρός τρόπος για να μάθουμε ότι η αγάπη ζει στο τώρα...
Όλοι εμεις έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία...εκείνη δεν είχε.... 

Βόλτα στην πόλη με το αυτοκίνητο εσύ κι εγώ,και, και,και..

θέλω να έρθεις ένα βράδυ και να γυρνάμε στην πόλη με το αυτοκίμητο.
Και σε φαντάζομαι να είσαι δίπλα μου
και να μου δείχνεις διάφορα πράγματα
και να με ρωτάς το είδες; το είδες το ζευγαράκι που φιλιόταν;
Και να μου δίνεις πεταχτά φιλιά
και να με ρωτάς ξανά
αυτό το είδες...; σαν παιδάκι,
και να μου ζητάς να σταματήσω στα σκοτεινά
για να με φιλήσεις καλύτερα,  πιο παθιασμένα
και μόλις σταματώ το αυτοκίνητο να ορμάς
και να με φιλάς σ`όλο μου το πρόσωπο
και να με σαλιώνεις
και να με σκουπίζεις
και να με φιλάς στα χείλη
και να με ρουφάς τόσο μέχρι  να μελανιάζουν
μέχρι να πρίζονται
και να οδηγώ ξανά
και να σταματήσουμε  στην καντίνα με τα βρώμικα
και να σου πάρω σάντουιτς γιατί πείνασες
και να μου φωνάζεις να βάλει τσίλι
και να με ταϊζεις στο στόμα από το στόμα σου
και να με φιλάς με γεμάτο το στόμα
και να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια κι εγώ να μην μπορώ να σταματήσω να γελάω
και όταν ηρεμήσεις και χυθείς στο κάθισμα σου με το Αχ  της ευχαρίστησης
και εκεί που δεν το περιμένεις
θα βάλω ξαφνικά το χέρι μου ανάμεσα στα πόδια σου
και εσύ θα σφίξεις τους λαγόνες σου για να νιώσω την ζέστη σου
και να μου λες φρόνιμα
και να ξεκαρδίζεσαι από τα γέλια
και να μου ζητάς να σταματήσω για να με φιλήσεις ξανά
και να έχεις ξεχαστεί τελείως
και να ανεβαίνεις επάνω μου
και να με φιλάς με τόσο πάθος λες και είναι η πρώτη μας φορά
και να κορνάρουν τ`άλλα τα αυτοκίνητα για να ξεκινήσουμε στο φανάρι
και να μας βρίζουν
και εγώ να βγάζω το κεφάλι απ`το παράθυρο
και να τους ρωτάω:
Εσείς δεν ερωτευτήκατε ποτέ;












                               Κωνσταντινος Εύγενης

Γιατί δεν ψηφίζω

  Κάποτε οι πολιτικές ιδέες είχαν σημασία στα μάτια των πολιτών και καθόριζαν την εκλογική τους επιλογή. Υπήρχε ένα πολύ ξεκάθαρο όριο ανάμεσα στην αριστερά και στην δεξιά,ανάμεσα στους προοδευτικούς και στους συντηρητικούς. Φαινόταν καθαρά ότι οι κοινωνικές κατακτήσεις είχαν κερδηθεί στους δρόμους, με εξεγέρσεις, με απεργίες,  η με μεγάλες διαδηλώσεις. Οι λαϊκοί ρήτορες, κατόπιν, σοσιαλιστές και κομουνιστές απέδιδαν στον εαυτό τους τα εύσημα και επωφελούνταν για να ασκούν επιρροή στις μάζες. Χωρίς την αποφασιστικότητα των διεκδικητικών κινημάτων δεν θα υπήρχε μείωση του χρόνου εργασίας,ούτε διακοπές,ούτε περίθαλψη, επίδομα ανεργίας, προνόμια που σήμερα η παγκοσμιοποίηση κατεδαφίζει.
   Πολύ σύντομα είδαμε το εργατικό κίνημα να γίνεται γραφειοκρατικό. Τα κόμματα και τα συνδικάτα τα απασχολούσε πιο πολύ η αύξηση της εξουσίας  παρά η προστασία των εργαζομένων. Το  κόκκινο έγινε ροζ. Εν τω μεταξύ το σούπερ μάρκετ έγινε το πρότυπο της δημοκρατίας. Το σημαντικό γι αυτούς είναι να καταναλώνουμε οτιδήποτε φτάνει να ανεβαίνει ο τζίρος. Μέσα σ`αυτήν την πολιτική, οι ιδέες δεν έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από ένα διαφημιστικό φυλλάδιο. Αυτό που μετρά για το υποψήφιο είναι να μεγαλώσει την εκλογική του πελατεία..
   Η πλειοψηφία διαλέγει αντιπροσώπους για να υπερασπιστούν τις διεκδικήσεις της, τους δίνει δηλαδή εντολή να τους εκπροσωπεί αυτοί που:
* Κλέβουν τον δημόσιο πλούτο.
*Χρησιμοποιούν δασμούς και φόρους των μισθωτών και μικροεπαγγελματιών για να ξελασπώσουν τις καταχρήσεις τους.
* Διαχειρίζονται τα νοσοκομεία ως κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, χωρίς να λαμβάνουν υπ`όψιν τους ασθενείς.
*  Προωθούν την παιδεία των φροντιστηρίων.
*  Υποστηρίζουν τις μαφίες των αγροτικών προϊόντων.
*  Καταστρέφουν τους τομείς προτεραιότητας(ύδρευση,αποχέτευση,υφαντουργία,μεταλλουργία) και γενικά επιχειρήσεις και εργοστάσια αγαθών χρήσιμα στην κοινωνία.
      Από την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά, αυτό που προέχει είναι η αναζήτηση πελατείας,είναι το ψέμα, η απάτη και οι υποσχέσεις. Είναι η περιφρόνηση του φουκαρά που ρίχνει στα χαμένα την εμπιστοσύνη του στην κάλπη, χωρίς να σκέφτεται την απογοήτευση που θα νοιώσει σε λίγο, προετοιμαζόμενος  για την βαρβαρότητα του "ο καθένας για την πάρτι του και όλοι εναντίων όλων".
Μα θα μου πείτε δεν είναι όλοι οι πολιτικοί διεφθαρμένοι, δεν ξοδεύουν όλοι το χρήμα του φορολογούμενου σε επαγγελματικά ταξίδια, σε έξοδα παραστάσεως και σε διάφορες καταχρήσεις. Μερικοί είναι έντιμοι. Σίγουρα, αλλά αυτοί δεν μένουν καιρό στην αρένα.
   Αυτά που συμβαίνουν εγώ δεν τα ψηφίζω. Θέλω να ξαναβρεί η πολιτική το αρχικό της νόημα "την τέχνη της διακυβέρνησης της πολιτείας".
 Μόνο τότε θα ψηφίσω...!