..και τότε κατάλαβα από τον τρόπο που ανέπνεες, πως η ανάσα σου τρόχιζε τις λέξεις που σκεφτόσουν, ήθελες να με πονέσεις στοχεύοντας την ψυχή μου.. μα ξέχασες πως μόλις τις ξεστόμιζες, πρώτα τα χείλη σου θα μάτωνες..

Κωνσταντίνος Εύγενης

Εραστές

Η ανάσα σου ανέπνεε το βραδινό άρωμα του γιασεμιού,
η ήταν αυτο που ανέπνεε εσένα...;
Το κορμί  σου ευώδιαζε άνθη λεμονιάς,
η ήταν αυτές που άνθιζαν αναπνέοντας σε...;
Θυμήθηκα..εκείνη τη νυχτιά απέναντι απ`τον Πόρο,
στο Γαλατά, στο λεμονοδάσος,
που φιλοξένησε και για πάντα φύλαξε στα σπλάχνα του
εκείνα τα πρώτα μας Αυγουστιάτικα φιλιά..
Έκρυψε καλά το μυστικό μας στα ολάνθιστα κλαδιά του..
Άνθιζαν οι λεμονιές και μαζί μ` αυτές το όνειρό μας..
Τα άνθη γίνηκαν καρπός και η συγκομιδή ο χωρισμός..

Μετα από τόσα χρόνια η ανάσα σου, το δέρμα σου
λες κι έχουν εκείνη την ευωδιά αιχμαλωτίσει..
είπα..
Μα τα όνειρα που με συντρόφευαν τα έκανα εκεί μαζί σου..
είπες..

   Κωνσταντίνος Εύγενης