Ταλγκο

Στο δωμάτιο 17 του ξενοδοχείου Ρούμπιο, δύο αστέρων, που βρίσκεται στην Κάλντε ντελ Κάρμεν αρ. 5 της Βαρκελώνης, θα έχει δει, υποθέτω, κι άλλα ζευγάρια να κάνουν έρωτα. Αλλά όπως εμείς δεν φαντάζομαι !  Εμείς, παιδί μου, κάναμε έρωτα σαν να είχαμε στερηθεί την χαρά αυτή μια ζωή ολόκληρη! Σαν να ήταν η πρώτη φορά, ίσως και η τελευταία. Κάναμε έρωτα όπως τρώει ο Καραγκιόζης, με βουλιμία, μέχρι σκασμού! Καλά καλά δεν προλαβαίναμε να καπνίσουμε ένα τσιγάρο κι άντε πάλι απ` την αρχή! Κοντέψαμε να κάψουμε τα σεντόνια ! Να διαμελίσουμε το κρεβάτι, ένα ωραίο ξύλινο κρεβάτι με λουλουδάκια ζωγραφισμένα στην πλάτη του. Πήγαιναν πέρα δώθε σαν να τα φυσούσε ο αγέρας.
   Το παράθυρο έβλεπε στον φωταγωγό.  Δεν βλέπαμε το φεγγάρι από το κρεβάτι μας.
  - Θα έπρεπε να πιάναμε καλύτερο ξενοδοχείο, είπες. Το φεγγάρι δε φαίνεται ποτέ απ` τα ξενοδοχεία δύο αστέρων!
   Το γέλιο σου ήταν σαν αναφιλητό. Το στήθος σου έτρεμε κάπως σπασμωδικά, σαν στήθος μωρού που δεν έμαθε ακόμη καλά να αναπνέει.Έμοιαζε τόσο εύθραυστο και φοβόμουν....




( Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Βασίλη Αλεξάκη ¨Ταλγκο" )