Άκουσα το θρόισμα των φύλλων
άκουσα τη νύχτα να σιωπά
άκουσα το πέρασμα των άστρων
ένιωσα την πόρτα να χτυπά.
Βγήκα στο κατώφλι στο σκοτάδι
κάτι εφάνη εμπρός μου καταγής
η καρδιά μου εσκίρτησε μου εφάνη
η ελπίδα χόρευε γυμνή
Μόνο στη δική μου τη σοφίτα
το φεγγάρι έριξε το φως
της αγάπης τ`όνομα είπα λάθος
δεν την πρόλαβα έγινε αχνός
Αν ξανάρθεις απ`τη γειτονιά μου
φέξε στο σεντούκι μου βαθιά
να`βρω τ`άσπρο πέπλο να την ντύσω
μην κρυώνει μέσα στη νυχτιά.
Κωνσταντίνος Εύγενης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου