Το τέρας εντός μου

Από τη μέρα που έφυγες
το τέρας της  μοναξιάς βρυχάται
κατασπαράσσει  ότι ωραίο πάει να γεννηθεί
θρέφεται με τις ελπίδες
που αναβλύζουν στη σκέψη σου.
Από δωμάτιο
σε δωμάτιο σε ψάχνω
 σκοντάφτω,
τρεκλίζω. τσακίζομαι
πάνω σε
νεκρά όνειρα,
ξεθωριασμένες ηδονές,
ανεκπλήρωτες πεθυμιές,
τυχαίες ατάκες,
ακρωτηριασμένα γέλια,
όλα ατάκτως πεταμένα..

Το τέρας μου,
αυτό που ζει εντός μου
και θρέφεται μ`ανήλικες ελπίδες
προσπαθεί να κερδίσει εξουσία
πάνω μου.

Το ζευγάρωμα της μοναξιάς
στο σύγχρονο τοπίο της απελπισίας.
Στο ημίφως του μπαρ
αλκοολούχες υποσχέσεις τρυφερότητας
μέχρι μεθης,
μεχρι τελικής πτώσης,
μέχρι να πάψει να βρυχάται.

                                         Κωνσταντίνος Εύγενης