Σκόρπιες σκέψεις

 
     Στο παράθυρο του τραίνου,υδρατμοί κυλούν,κι ο καιρός μουντός,σαν την ψυχή μου, μούσκεμα..

   
     Η ευτυχία περπατάει στις μύτες,έχε το νου σου μη δε την ακούσεις όταν έρθει και προσπεράσει..


     Αν δείτε τον έρωτα, πείτε του πως τον ψάχνω... νικήθηκε εδω και καιρό και υποκλίθηκε στην ουτοπία..


      Σημάδι δεν αφήνει η χαρά,ο πόνος αφήνει..



      Στην πανσέληνο κάνουν να αναστηθούν οι κουρασμένοι έρωτες..



       Κάποιες καρδιές,είναι πια σφαλιστές,όπως δύο σφιγμένα μάτια, τυφλωμένα, στο φως του αποσπερίτη...
 

        Κάτω απ`το μαξιλάρι μου, έχω πάντα φυλαγμένο ένα όνειρο...


        Οι ψυχές πεισμώνουν εύκολα αν δεν ανοίγεις την καρδιά σου στον έρωτα...


        Πότε με μια αγκαλιά τριαντάφυλλα,πότε με λίγα λουλούδια του αγρού,πρόχειρα κομμένα,πότε μ`ένα σφύριγμα στα χείλη,είχα την αίσθηση πως με περίμενες...


         Εσένα που σου αρέσει η κριτική,δε μ`αφήνεις στην ησυχία μου να πας να δεις καμιά ταινία...


         Και σηκώνεις τα μάτια και βλέπεις αυτόν που εσύ έφτυνες και απαξίωνες και τώρα στα δύσκολα είναι εκεί και σου δίνει το χέρι να σε σηκώσει,να βάλει πλάτη.. Τι μαλακίες κάνω;


          Ρε,τη ζωή,πρέπει να τη δένεις στη ζώνη σου και να την βγάζεις βόλτα είτε θέλει, είτε όχι...

          Κι από μακριά η θλίψη έρχεται,σφυρίζοντας τραγούδια του χαμού..


           Σου είχα διαβάσει ένα ποίημα μου και το είχες βρει πολύ ωραίο,ακουγόταν μελωδικό,γεμάτο υπέροχες λέξεις,σαν διαμάντια κεντημένα σε μετάξι..Τα φρύγανα του έρωτα ήταν...


 Στην πρώτη απλοχεριά του πόθου,
τα χείλη μου απ` τα χείλη σου γευτήκαν την οδύνη,
κι εκεί, στο φως του αυγερινού
γύρεψαν τη γαλήνη..


            Μ`άφησες στην ψυχή ένα φύσημα ξάστερου αγέρα και ένα δάκρυ να την ποτίζει...


            Θα`ρθω μου είπες...
            Περιμένω ακόμη στο κατώφλι..
            Υπόσχεση..

         
             Μη φοβάσαι τη φθινοπωρινή βροχή,κλείσε τα μάτια σου και απόλαυσε τον εξαγνισμό της ψυχής,περνώντας ανάμεσα της..


              Κάθε μέρα είναι μια μικρή ζωή,χαρείτε την..


              Επιθυμίες που χάθηκαν στα πρέπει...Παγιδευτήκαμε στον ιστό της ευπρέπειας..


             Αιωνιότητα δεν είναι ότι μένει άφθαρτο στον χρόνο αλλά αυτό που μένει ανεξίτηλο στην μνήμη μας...


              Κάνε όμορφες σκέψεις,είναι σαν να φυτεύεις σπόρους στις ρωγμές της ψυχής..


              Υπάρχουν τα δάκρυα που κυλούν από τα μάτια στο πρόσωπο και εκτονώνεσαι, αυτά που πηγαίνουν από την καρδιά στην ψυχή,αυτά είναι που  πονάνε..


                Μάζεψε μέσα σου την ομορφιά του κόσμου,θα φανεί κάποτε στο πρόσωπο σου..

                Ποτέ μην κοιτάζεις μόνος σου την πανσέληνο,θλίβεσαι...


                Η σαϊτιά του έρωτα μοιάζει με κόψιμο από ξυράφι..το αίμα το βλέπεις λίγο αργότερα!


                Και να θυμάστε,όταν βλέπετε κουμπωμένους ανθρώπους, να θυμάστε, κάτι έχουν χάσει και φοβούνται...


                  Άραγε οι σκέψεις χρειάζονται σημεία στίξης;


                Πολλές φορές,αιχμαλωτίζεις τα λόγια εντός σου, για να δώσεις χώρο στην ελευθερία..




                                                                 Κωνσταντίνος Εύγενης