Γιατί δεν ψηφίζω

  Κάποτε οι πολιτικές ιδέες είχαν σημασία στα μάτια των πολιτών και καθόριζαν την εκλογική τους επιλογή. Υπήρχε ένα πολύ ξεκάθαρο όριο ανάμεσα στην αριστερά και στην δεξιά,ανάμεσα στους προοδευτικούς και στους συντηρητικούς. Φαινόταν καθαρά ότι οι κοινωνικές κατακτήσεις είχαν κερδηθεί στους δρόμους, με εξεγέρσεις, με απεργίες,  η με μεγάλες διαδηλώσεις. Οι λαϊκοί ρήτορες, κατόπιν, σοσιαλιστές και κομουνιστές απέδιδαν στον εαυτό τους τα εύσημα και επωφελούνταν για να ασκούν επιρροή στις μάζες. Χωρίς την αποφασιστικότητα των διεκδικητικών κινημάτων δεν θα υπήρχε μείωση του χρόνου εργασίας,ούτε διακοπές,ούτε περίθαλψη, επίδομα ανεργίας, προνόμια που σήμερα η παγκοσμιοποίηση κατεδαφίζει.
   Πολύ σύντομα είδαμε το εργατικό κίνημα να γίνεται γραφειοκρατικό. Τα κόμματα και τα συνδικάτα τα απασχολούσε πιο πολύ η αύξηση της εξουσίας  παρά η προστασία των εργαζομένων. Το  κόκκινο έγινε ροζ. Εν τω μεταξύ το σούπερ μάρκετ έγινε το πρότυπο της δημοκρατίας. Το σημαντικό γι αυτούς είναι να καταναλώνουμε οτιδήποτε φτάνει να ανεβαίνει ο τζίρος. Μέσα σ`αυτήν την πολιτική, οι ιδέες δεν έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από ένα διαφημιστικό φυλλάδιο. Αυτό που μετρά για το υποψήφιο είναι να μεγαλώσει την εκλογική του πελατεία..
   Η πλειοψηφία διαλέγει αντιπροσώπους για να υπερασπιστούν τις διεκδικήσεις της, τους δίνει δηλαδή εντολή να τους εκπροσωπεί αυτοί που:
* Κλέβουν τον δημόσιο πλούτο.
*Χρησιμοποιούν δασμούς και φόρους των μισθωτών και μικροεπαγγελματιών για να ξελασπώσουν τις καταχρήσεις τους.
* Διαχειρίζονται τα νοσοκομεία ως κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, χωρίς να λαμβάνουν υπ`όψιν τους ασθενείς.
*  Προωθούν την παιδεία των φροντιστηρίων.
*  Υποστηρίζουν τις μαφίες των αγροτικών προϊόντων.
*  Καταστρέφουν τους τομείς προτεραιότητας(ύδρευση,αποχέτευση,υφαντουργία,μεταλλουργία) και γενικά επιχειρήσεις και εργοστάσια αγαθών χρήσιμα στην κοινωνία.
      Από την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά, αυτό που προέχει είναι η αναζήτηση πελατείας,είναι το ψέμα, η απάτη και οι υποσχέσεις. Είναι η περιφρόνηση του φουκαρά που ρίχνει στα χαμένα την εμπιστοσύνη του στην κάλπη, χωρίς να σκέφτεται την απογοήτευση που θα νοιώσει σε λίγο, προετοιμαζόμενος  για την βαρβαρότητα του "ο καθένας για την πάρτι του και όλοι εναντίων όλων".
Μα θα μου πείτε δεν είναι όλοι οι πολιτικοί διεφθαρμένοι, δεν ξοδεύουν όλοι το χρήμα του φορολογούμενου σε επαγγελματικά ταξίδια, σε έξοδα παραστάσεως και σε διάφορες καταχρήσεις. Μερικοί είναι έντιμοι. Σίγουρα, αλλά αυτοί δεν μένουν καιρό στην αρένα.
   Αυτά που συμβαίνουν εγώ δεν τα ψηφίζω. Θέλω να ξαναβρεί η πολιτική το αρχικό της νόημα "την τέχνη της διακυβέρνησης της πολιτείας".
 Μόνο τότε θα ψηφίσω...!